بهگزارش میراثآریا بهنقل از روابطعمومی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، وحید بارانی سرپرست هیئت باستانشناسی ۲۲ اسفند ۱۴۰۰با اعلام این خبر گفت:«معمولا آثار تاريخی پس از مدتی به دليل تغيرات مداوم آب و هوا، جذب و تبخير رطوبت و ... دچار فرسايش زود هنگام شده و به سرعت آسيب میبينند.»
او افزود: «باستانشناسانی كه از ۸۰ سال پيش، كاوشها را در تخت جمشيد آغاز کردند تا حدودی از فرآيند فرسايش آگاه بوده و از همان ابتدا تلاشهای زيادی برای جلوگيری از تخريب نقوش برجسته پلكان شرقی آپادانا و پلكان كاخ شوراو... انجام دادهاند.»
بارانی تصریحکرد: «اين باستانشناسان با نصب سايهبانهای موقت و حتی دائمی تلاش در جلوگيری از تخريب نقوش برجسته و کتیبهها كردهاند اما با اين حال تمامی عوامل آسیبرسان حذف نشده و نقوش روز به روز وضعيت بدتری پيدا میكردند.»
این باستانشناس با بیان اینکه يكی از دلايل آسيبهای سطحی در سنگهای رسوبی و آهکی نفوذ، آب ناشی از بارندگی در بالای پلكانها بوده كه به پايين نفوذ كرده و سپس به جداره داخلی سنگها میرسد، افزود: «اين رطوبت املاح موجود در خاك را به سنگها منتقل كرده و پس از عبور از داخل سنگ و حمل املاح درونی سنگ به سطح میرسد و پس از تبخير آب از سطح بيرونی، املاح مضر روی سطح سنگ باقی میمانند.»
او گفت: «اين پديده باعث میشود در مدت كوتاهی سطح بيرونی سنگها كه دارای نقش برجسته و کتیبه هستند دچار آسيب و فرسایش شوند.»
سرپرست هیئت باستانشناسی گفت: «نبشته داریوش بزرگ هنگامی که ورودی در قسمت جنوبی تخت جمشید بود به مناسبت پیبنای کاخ تخت جمشید هک شده است که این سنگ نبشته بر روی تخته سنگی بزرگ و یک پارچه به طول ۸,۱۵ متر(متن کتیبه ۷.۲۰) و ارتفاع ۲.۰۵ متر واقع در نمای جنوبی صفه حک شده است.»
او تصریح کرد: «از اين رو كارشناسان گروه باستانشناسی، با همکاری دفتر فنی و حفاظت و مرمت پایگاه توجه خود را معطوف به حذف عامل آسیبرسان خصوصاً رطوبت و به بررسی امكان ايجاد كانال ناکش دفع رطوبت (با حداقل دخل و تصرف ممکن ) پشت کتیبه جنوبی صفه تختگاه پرداختند.»
این باستانشناس با بیان اینکه ایجاد اين كانال باید با توجه به پر شدگی و انباشت خاک در فضاهای معماری در بناهای هخامنشی به روش علمی باستانشناسی و با هدف حذف خاکهای پشت کتیبه که انتقال رطوبت را به اصل کتیبه است اقدام شود، گفت: «این امر مهم توسط گروه باستانشناسی و به سرپرستی نگارنده انجام شد.»