شعار سال جهش تولید
شعار سال جهش تولید
جستجو

استان : آذربایجان غربی

  • معرفی استان
  • معرفی جاذبه های تاریخی-فرهنگی
  • معرفی جاذبه های طبیعی
  • آداب و رسوم
  • مشاهیر
  • صنایع دستی
  • سوغات
  • خدمات گردشگری

معرفی استان :


استان آذربايجان غربي با احتساب درياچه اروميه حدود 43660 كيلومتر مربع مساحت دارد. اين استان كه در شمال غرب ايران واقع شده 2/65 درصد از مساحت كل كشور را تشكيل مي‌دهد. استان آذربايجان غربي از طرف شمال و شمال شرق با جمهوري آذربايجان و ارمنستان، از غرب با كشورهاي تركيه و عراق، از جنوب با استان كردستان و از شرق با استان آذربايجان شرقي و زنجان همسايه است. بر اساس آخرين آمار تقسيمات كشوري اين استان داراي 12 شهرستان، 28بخش، 14 شهر، 103 دهستان و 3227 آبادي داراي سكنه مي‌باشد و مركز آن شهر تاريخي اروميه است. شهرستان‌های این استان شامل ارومیه، اشنویه، بوکان، پیرانشهر، تکاب، خوی، سردشت، سلماس، ماکو، مهاباد، میاندوآب، نقده، چالدران و شاهین‌دژ می باشد.


شهرستان اروميه

شهرستان اروميه در ناحيه مركزي استان با جمعيت 871204 نفر، به مركزيت شهر اروميه، مركزاستان آذربايجان غربي مي باشد كه قدمت آن به 2000 سال ق.م مي رسد. اين شهر در جلگه وسيع و سرسبزي واقع شده كه انواع درختان كهنسال، باغ هاي انگور، سيب، مزارع زيبا و چمنزار هاي سبز و خرم و بوستانهاي باصفا آن را در بر گرفته اند. به عقيده بعضي از مورخان، اروميه محل تولد زرتشت پيغمبر بوده است.

شهرستان تكاب

شهرستان تكاب شهرستان تكاب در ناحيه جنوب شرقي استان با جمعيت 82274 نفر، به مركزيت شهر تكاب و در فاصله 307 كيلومتري از مركز استان قرار دارد.

شهرستان اشنويه

شهرستان اشنويه در ناحيه غربي استان با جمعيت 64551 نفر و به مركزيت شهر اشنويه، در فاصله 69 كيلومتري از مركز استان قرار دارد. به علت عبور رودخانه اشنويه از اين منطقه و آب و هواي مناسب، در تابستان ها محل استراحت و تفريح مردم است. دره ييلاقي و زيبای چلاشي در شمال غربي اشنويه و روستاي آغ بلاغ (روستاي هدف گردشگري) از جمله جاذبه هاي طبيعي اين شهرستان به شمار مي روند. در اين ناحيه اقوامي چون لولوبي ها، هوربائيان، آشورها، اورارتوها و مادها در دوره هاي معيني از تاريخ مي زيسته اند در كتيبه كورش نيز از ايالات اشنواك (اشنويه) به نام خراج گزار نام برده شده است.

شهرستان نقده

شهرستان نقده در جنوب آذربايجان غربي، از شمال به شهرستان اروميه، از شرق به درياچه اروميه و شهرستان‌هاي مهاباد وو مياندوآب، از جنوب به شهرستان پيرانشهر و از غرب به مرز ايران و عراق محدود است. مساحت اين شهرستان 2210 كيلومتر مربع و داراي دو بخش و سه شهر است. جمعيت شهرستان بالغ بر 162228 است و از تا مركز استان يك صد كيلومتر فاصله دارد. آب و هواي اين شهرستان به علت مجاورت با درياچه اروميه معتدل و مرطوب است.

شهرستان پيرانشهر

شهرستان پيرانشهر در ناحيه جنوب غربي استان با جمعيت 112994 نفر، به مركزيت شهر پيرانشهر، در فاصله 149 كيلومتري ازمركز استان قرار دارد. اين شهرستان به دليل داشتن ميزان بارش 60 ميلي متر در سال يكي از زيباترين و سرسبز ترين مناطق كشور به شمار مي رود پيرانشهر داراي آب و هوایی معتدل مي باشد. اين شهر به دليل قرار گرفتن در مسير ترانزيت جمهوري اسلامي ايران و ديگر كشورهاي حوزه مديترانه، يكي از مراكز تجارت خارجي در ايران است نام قبلي آن ايرانشهر خانه بوده امام بعدها با توجه به نام ايل پيران به پيرانشهر تغيير نام يافت.

شهرستان خوي

شهرستان خوي درناحیه شمال غربي استان با جمعيت 370072 نفر، به مركزيت شهر خوي، درفاصله 160 كيلومتري از مركز استان قرار دارد. (طي آخرين تقسيمات كشوري به دو شهرستان خوي، به مركزيت خوي و چايپاره به مركزيت قره ضياءالدين تفكيك شده است). خوي به عنوان مهد تمدن 6000 ساله كه در سالنامه هاي آشوريان به نام خويه وه، در تورات به نام حويه، در كتاب (العالم من المشرق الي المغرب) با نام خويه، آمده و در سال 250 هـ.ق آيبن خرداد در كتاب المسالك الممالك بانام كنوني خوي از آن ياد مي كند. اين شهرستان به واسطه شرايط خاص جغرافيایی داراي چشمه های آب معدني متعددی است كه اين چشمه ها از جمله جاذبه های طبيعي منطقه به شمار مي آيند.

چالدران

شهرستان چالدران در شمال غربي ايران و بين شهرستان‌هاي خوي در جنوب و ماكو در شمال قرار دارد. اين شهرستان از غرب به كشور تركيه محدود است و صد و پنجاه كيلومتر مرز مشترك با آن دارد. آب و هواي آن معتدل كوهستاني و داراي تابستان‌هاي خنك و زمستان‌هاي سرد است. اين شهرستان با شصت هزار نفر جمعيت داراي دو بخش به نام‌هاي«مركزي» و «زردشت» است و تا مركز استان دويست و بيست و چهار كيلومتر فاصله دارد.

سردشت

شهرستان سردشت در منتهی‌اليه جنوب‌غربي آذربايجان غربي قرار دارد. اين شهرستان از شمال به شهرستان پيرانشهر، از جنوب به استان كردستان، از شرق به شهرستان مهاباد و استان كردستان و از غرب به مرز ايران و عراق محدود است. اين شهرستان داراي 1406 كيلومتر مربع مساحت، دو بخش و يك شهر است. جمعيت ا ين شهرستان 93186 نفر است و تا مركز استان دويست و چهل و چهار كيلومتر فاصله دارد.

سلماس

شهرستان سلماس در شمال غربي ايران و در مرز ايران و تركيه قرار دارد. اين شهرستان از شمال به شهرستان خوي، از جنوب به شهرستان اروميه، از شرق به درياچه اروميه و از غرب به مرز ايران و تركيه محدود است. اين شهرستان با 2541 كيلومتر مربع وسعت داراي دو بخش و دو شهر است. جمعيت اين شهرستان 156558 نفر و فاصله آن تا مركز استان نود و يك كيلومتر است.

صايين‌دژ (شاهين دژ)

شهرستان شاهين‌دژ از شمال به استان آذربايجان شرقي، از جنوب به استان كرستان، از شرق به شهرستان تكاب و از غرب به شهرستان بوكان محدود مي‌شود. صائين‌دژ در منطقه‌اي ييلاقي و كشاورزي واقع شده و قسمت شرقي آن محل چرای دام‌های عشاير كوچ‌نشين است. اين شهرستان 2907 كيلومتر مربع مساحت دارد و دارای دو بخش و يك شهر است. جمعيت اين شهرستان 104598 نفر است و تا مركز استان دويست و بيست و هفت كيلومتر فاصله دارد.

ماكو

شهرستان ماكو در انتهاي شمال‌غربي ايران، در مرز تركيه و جمهوري آذربايجان قرار دارد. اين شهرستان از شمال به رود «قره ‌سو» و كشور تركيه، از شرق به رود «ارس» و جمهوري آذربايجان، از جنوب به شهرستان خوي و از غرب به كشور تركيه محدود است. ماكو شامل سه بخش «پلدشت»، «شوط» و «مركزي» است. اين شهرستان 6089 كيلومتر مربع مساحت دارد و جمعيت آن 202939 نفر است. فاصله اين شهرستان تا مركز استان دويست و هفتاد و شش كيلومتر است.

مهاباد

شهرستان مهاباد با مساحتي حدود 2620 كيلومتر مربع در در ناحيه‌اي كوهستاني و جنگلي در جنوب اين استان قرار دارد. اين شهرستان از شمال به شهرستان مياندوآب، از جنوب به استان كردستان، از شرق به شهرستان بوكان و از غرب به شهرستان‌هاي نقده و پيرانشهر محدود است. مساحت اين شهرستان 2620 كيلومتر مربع است و جمعيتي برابر با 171624 نفر دارد.

مياندوآب

شهرستان مياندوآب در منتهی‌اليه جنوب شرقي آذربايجان‌غربی واقع است. اين شهرستان از شمال به استان آذربايجان شرقي و درياچه اروميه، از جنوب به استان كردستان، از شرق به استان زنجان و از غرب به شهرستان مهاباد محدود است. مساحت اين شهرستان 1534 كيلومتر مربع و داراي دو بخش و دو شهر است. جمعيت اين شهرستان 209840 نفر و فاصله آن تا مركز استان صد و شصت و شش كيلومتر است.

بوکان

شهرستان بوكان در ناحيه جنوبي استان با جمعيت 204308 نفر، به مركزيت شهر بوكان در فاصله 187 كيلومتری از مركز استان قرار دارد. اين شهر داراي آب و هواي مطبوع و باغ هاي سرسبز و خرم مي باشد. اغلب مردم براين باورند كه واژه بوكان از كلمه بوك، به معناي عروس و ان جمع تشكيل شده و عروسان معني مي دهد. اراضي بوكان به علت وجود رودخانه سيمينه رود بسيار حاصلخيز است.
استان آذربایجان غربی به علت قرار گرفتن در عرض جغرافیایی نسبتا بالا و وجود کوههای بلند در آن، استانی سردسیر است. دمای هوای این استان در تابستان معمولا از 40 درجه سانتی گراد تجاوز نمی کند و در زمستان گاهی به 30- درجه نیز می رسد آب و هوای این استان در زمستان بسیار سرد وبارش برف سنگین است. شهرستان سردشت در جنوب استان آذربایجان غربی (با بیش از 900 میلی متر بارش سالیانه) و شهرستان خوی در شمال این استان (با حدود 240 میلی لیتر) به ترتیب بیشترین و کمترین میزان بارش سالیانه را دارند. وجود چشمه های آب معدنی و بارندگی زیاد، از دیگر ویژگی های آب و هوایی این منطقه است. این استان يكي از مناطق كوهستاني كشور است و توپوگرافي متنوع و گسترده‌اي دارد. بر اساس ساختار طبيعي استان، اكوسيستم‌هاي ويژه‌اي از تركيب گياهان در سطوح مختلف پوشش گياهي در اشكورهاي مختلف توپوگرافي به وجود آمده است كه اهم آن‌ها به شكل جنگل‌ها و مراتع خودنمايي ميكنند. اين استان عمدتاً تحت تاثير جريان هواي مرطوب اقيانوس اطلس و درياي مديترانه است، ولي در برخي از ماه‌هاي زمستان، توده هواي سردي از اطراف شمال، هواي مديترانه‌اي آن را متاثر كرده و موجب كاهش قابل توجه دما مي‌شود.
نام آذربایجان که امروزه بر این سرزمین داده شده است، دارای یک پیش زمینه غنی و با اصالت می باشد. مورد توافق اکثر پژوهشگران معتبر جهان است که این نام برگرفته از نام یک فرماندار (ساتراپ، خشثرپات) مادی تبار به دوران شاهنشاهی ایران هخامنشی است. نام این فرماندار را مورخان یونانی به صورت "آترپاتس" گزارش داده‌اند. سلسله حکومت های ماد زروانگرا (انشعابی از آیین زرتشتی)، هخامنشیان و ساسانیان و نیز وجود آتشکده‌ بزرگ آذرگشنسپ، همگی دلالت بر این مساله می‌کنند که منطقه‌ آذرپادگان یک سرزمین مقدس آریایی-زرتشتی بوده است. وجود منطقه مسکونی و کهن "تپه‌ حسن‌لو" با پیشینه 3200 پ.م، و یا یافتن خانه‌هایی از عصر نوسنگی (هزاره 6 تا 4 پ.م)، همگی مصداق وجود انسان بکرنشین و شهری‌گرا (متمدن) در این منطقه است. اگر بخواهیم به شکل و خصلت واقعی این سرزمین برخورد کنیم، (چنانکه پس از کیانیان این مورد بحث گردد)، عظمت واقعی خطه‌ی آذربایجان با حکومت "مادها" آغاز می‌شود. اسناد ثبت شده توسط هرودوت حاکی از آن است که منطقه‌ آذرپادگان در حد فاصل فرمانروایی "فرورتیش" (سده هفتم پیش از میلاد) تا زمامداری "آشتاهاک" (سده ششم پیش از میلاد) زیر پادشاهی و نیز اسکان مردمان ماد قرار داشت. سپس حکومت پارسیان هخامنشی و در پی آن پارتیان و ساسانیان بر سر کار می‌آیند که در تمامی آن‌ها این سرزمین جایگاه نشیمن مردمان ایرانی تبار است. تا اینجا مشاهده شد که به جز گروه های ماد، پارت و پارس و همچنین اورارتویی، کیمری و سکایی، گروه دیگری در منطقه مورد بحث حضور نداشته است. اما به دنبال فروپاشی شاهنشاهی با شکوه ساسانی به‌دست اعراب، پس از هزار و دویست سال دروازه‌های قفقاز و نیز مناطق خاوری و شمال خاوری ایران به‌دست تیره‌های زردپوست باز شد. تیره‌هایی که مدت‌ها مغلوب دو ارتش ایرانیان پارتی و ساسانی شده بودند، (نظیر شکست ارتش چین از مرزبانان اشکانی و شکست های پیاپی هون‌ها و هپتال‌ها از ارتش ساسانی) به‌راحتی توانستند از این منطقه وارد سرزمین های فلات ایران و به دنبال آن آسیای باختری شوند. در حد فاصل سده های 9 تا 11 میلادی، گروه‌های "هون"، "خزر"، "بلغار"، "سابیر" و "ترک" توانستند از دروازه‌های آسیای میانه و قفقاز وارد ایران گردند. هر چند که در آثار مورخینی چون طبری، اشاراتی مبنی بر یورش ترکان در سده های چهارم و پنجم میلادی به منطقه آذرپادگان وجود دارد، ولی در برابر، اسناد دیگری نیز موجود است که همگی دال بر مقاومت و قلع و قمع مهاجمین شمال توسط سواره نظام ساسانی می‌باشند. چنان که می‌دانیم "ابن ندیم" در کتاب الفهرست خود، تبار مردمان آذرپادگان را مادی دانسته و "استرابو" و دیگر مورخان نظیر "مقدسی"، "مسعودی"، "یعقوبی"، "تبری" و "خوارزمی" زبان مردمان مذکور را تا آن زمان پارسی و پهلوی (و بنابراین نه ترکی) ثبت کرده اند.
در آذربایجان غربی زبان های ترکی و آذری و کردی، زبان های اصلی را تشکیل می دهند و اقلیتها به زبان های آشوری و ارمنی و کلیمی تکلم می نمایند.

زبان ترکی آذری

ریشه این زبان مربوط به مادهاست که در اثر گذشت زمان تحت تاثیر زبان های فارسی، عربی و ترکی قرار گرفته است. زبان مادی که از ریشه زبانهای هند و اروپایی بوده است، پیش از اسلام تغییر چندانی نیافته بود، ولی تکامل و تحول پیدا کرده بود، پس از ظهور اسلام تحت تأثیر زبان عربی و فارسی قرار گرفته است. از اوایل قرن سوم هجری، کم کم پای امرای ترک آسیای مرکزی به آذربایجان باز شده و از قرن پنجم هجری هجوم و مهاجرت تیره های مختلف ترک به این سامان آغاز گردید. در نتیجه اختلاط زبان ترکی آسیای مرکزی با فارسی آذری، زبان ترکی آذری پدید آمده است. کسانی هم بودند ریشه زبان آذری باستانی را فارسی و هند و اروپایی نمی دانند، مانند خطیب تبریزی، ناصر خسرو، حکیم نظامی، یاقوت حموی و مسعودی.

زبان کردی

1000 سال پیش از میلاد مسیح، آریایی ها به زبان اوستایی تکلم می کرده اند که پدر تمام زبان های مادی، پارسی و هندی بوده است، زبان کردی هم از ریشه های زبان اوستایی است.

نژاد

با توجه به مطالعات باستان‌شناسي و تاريخ، سابقه سكونت در اين نقطه از ايران زمين به هزاره‌ نهم ق.م باز مي‌گردد. در هزاره‌هاي دوم و سوم ق.م حكومت‌هايي در اين سرزمين شكل گرفت كه هنوز آثاري از آن‌ها در تپه‌هاي باستاني وجود دارد. بعدها با ورود اقوام آريايي و اختلاط آن‌ها، اين نژادها در هم آميختند. پس از اسلام نيز اقوام ديگري از جمله تركان و مغولان در اين سرزمين سكني گزيدند و با مردمان آن درآميختند.

مذهب

بيشتر مردم آذربايجان غربي مسلمان و شيعه اثني‌عشري هستند. مذهب تشيع در اروميه و شهرهاي شمالي اين استان و تسنن در نواحي جنوبي آن متداول است. همچنين ساير اقليت‌هاي مذهبي از جمله ارامنه و آسوريان نيز از پيش از اسلام در اين منطقه زندگي مي‌كنند. درحال حاضر عده‌اي از برادران و خواهران كليمي مذهب نيز در آذربايجان غربي ساكن هستند.

موزه اروميه

موزه اروميه در خيابان بهشتی اين شهر قرار دارد. اين موزه در سال 1346 ش. بنا شد و دارای يك سالن بزرگ مخصوص اشيای باستاني و تاريخي دوره‌های مختلف تاريخي و سالني كوچك است كه به موزه مردم‌شناسي اختصاص دارد. بخش ما قبل تاريخ: در اين بخش اشياي مربوط به دوره ما قبل تاريخ كه در حفاري‌هاي تپه‌هاي اسماعيل‌آباد، املش گيلان، حسنلوي نقده، سيلك كاشان، دينوخواه و عمارلو به دست آمده و شامل اشياي سفالي خام، پخته و مفرغي است، در معرض نمايش عموم قرار دارد.

بخش تاريخی لرستان:

اشيای تاريخی اين بخش كه در منطقه لرستان كشف شده است، اكثراً مفرغ و برنز و بيشتر وسايل جنگ و آلات فلزی ديگر و اشيای سفالی است و مربوط به هزاره اول ق.م است.

بخش تاريخی:

اشيای اين بخش شامل اشيای مربوط به قبل از اسلام است. اين اشياء بيشتر سفالين وفلزی است و مربوط به نواحي شوش، ديلمان، خوردين، نوروز محله، ری، رودبار، گری، رحمت‌آباد، سياهكل، عمارلو و نهاوند است.

بخش سكه‌ها:

اين بخش شامل سكه‌هايی از دوره‌های قبل از اسلام و حكومت‌های قبل از اسلام در ايران و نيز سكه‌هايی از ادوار اسلامي امويان، عباسيان، آل بويه، سلاجقه، اتابكان، مغول، تيموريان، آل جلاير، آق قويونلو، صفويه و زنديه است.

بخش اسلامي:

اكثر اشيای موزه‌ای اروميه متعلق به دوره‌هاي اسلامي و نشان‌دهنده تمدن اسلام و شيوع دين مبين اسلام در اين خطه و تاثير آن در ساخت و پرداخت ظروف و اشيای فلزی است. اشيای اين بخش ظروف بی‌نهايت ظريفی با خطوط كوفی يا آياتی از قرآن مجيد و همچنين سرعلم‌های ايام سوگواري، نوشته‌های كوفی و عربی و آياتی از كتاب مقدس آسمانی اسلامی هستند و از مناطق مختلف كشور جمع‌آوری شده‌اند.

بخش مردم‌شناسي:

در بخش مردم شناسي موزه اروميه لباس‌ها و وسايل مربوط به قرون گذشته، اشيای مسی، برنجی، شيشه‌ای، پارچه‌ای، سفالين و تخته‌ای و همچنين مجسمه‌هايی از اقوام و عشيره‌های مختلف كشور با لباس‌های محلی به نمايش گذاشته شده است.

بخش هنرهای‌ تزيينی:

در اين بخش اشيای بسيار جالبی چون خط نوشته‌ها و آياتی از قرآن مجيد به خط نسخ و نستعليق و تابلو و مينياتور و مرقع و قلم‌دان‌هايی از قرون سيزدهم و چهاردهم هـ.ق به نمايش گذارده شده است.

موزه تاريخ طبيعی اروميه

اين موزه از دو طبقه تشكيل شده است. در طبقه اول آن نمونه‌هايی از پستانداران، زيستگاه‌های مختلف استان و ديگر نقاط كشور به نمايش گذاشته شده است و در طبقه دوم پرندگان تاكسيدرمی‌ شده قرار دارند.

موزه خوی

موزه خوی در خيابان شريعتی، در كنار كتابخانه عمومی شهر قرار دارد. اين موزه در سال 1348 ش تأسيس شد و شامل واحد اداری با دو سالن نمايش است. اين موزه آثاری متعلق به ادوار پيش از تاريخ، دوره تاريخی و اشيايی مربوط به هنرهای ملی و تزيينی را به نمايش مي‌گذارد. همچنين برخي از اشيای اين موزه از موزه ايران باستان به اين موزه آورده شده است. بخش ديگر اين موزه تحت عنوان مكشوفه است و شامل اشيايی است كه به هنگام عبور قاچاق از مرز بازرگان ضبط شده‌اند.

موزه نقده

تپه باستانی حسنلو يكی از مراكز تمدني مهم ايران در هزاره‌های نخستين ق.م به شمار مي‌رود. امروزه كمتر موزه‌ای در ايران است كه اشيايی از اين تپه را در خود به يادگار نداشته باشد. از اين رو موزه نقده در سال 1378 ش. در داخل شهر نقده افتتاح شد. اين موزه آثار تاريخی و باستانی تپه حسنلو را در بر مي‌گيرد.

موزه مياندوآب

اين موزه در سال 1347 ش تأسيس شد و داراي هشت بخش است؛ آثار برنزی و مفرغی مربوط به دوره پيش از تاريخ، آثار سفال و مفرغ مربوط به دوره اسلامي، انواع سكه‌ها، آثار مفرغ و برنز و سفال‌های مربوط به لرستان، آثار هنرهای تزيينی، آثار مربوط به هنرهای ملی، آثار مردم‌شناسی، آثار مرمر، سفال، شيشه ، عقيق، سنگ لاجورد و مفرغ.

كاخ موزه ماكو

كاخ موزه ماكو در دو كيلومتری جاده ماكو ـ بازرگان و در روستای «باغچه‌جوق» قرار دارد. در جوار اين روستا و بر دامنه كوه مرتفعی در داخل باغ نسبتاً بزرگی، ساختمان مجلل و تاريخي قصر سردار ماكو، از آثار باارزش و منحصر به فرد شمال غرب كشور، قرار دارد.
موزه ديگری به نام موزه رشكان در كنار درياچه اروميه با گونه‌های جانوری از نقاط ديدنی ديگر شهر اروميه است.

معرفی جاذبه های تاریخی-فرهنگی :


مسجد جامع اروميه

اين‌ مسجد كه‌ در وسط‌ بازار قديمي‌ شهر اروميه‌ قرار دارد، بارها مورد مرمت‌ قرار گرفته‌ و شامل‌ آثاري‌ از دوره‌هاي‌ مختلف‌ است‌. شبستان‌ گنبددار قديمي‌ آن‌ به‌ احتمال‌ قريب‌ به‌ يقين‌ به‌ دوره‌ سلجوقيان‌(قرن‌ ششم‌ به‌ بعد) تعلق‌ دارد.


مسجد سردار اروميه

مسجد سردار يا ساعتلو در خيابان‌ امام‌ و در امتداد راسته‌ غلام‌ خان‌ واقع‌ شده‌ است‌. اين ‌مسجد در دوره‌ قاجار ساخته‌ شده‌ است‌. وي‌ در سال‌ 1330 هـ.ق‌ ساعت‌ بزرگي‌ را بالاي‌ ورودي‌ آن‌ نصب‌ كرد و لذا اين‌ مسجد به نام‌ مسجد ساعتلو نيز معروف‌ شد.


مسجد مناره

این مسجد بنایی است با مناره ای بلند که در دوره قاجار ساخته شده و در شهر ارومیه قرار دارد.


مسجد جامع مهاباد

به مسجد سرخ نیز معروف است. این مسجد به دستور حاکم مهاباد ساخته شد و در زمان شاه سلیمان صفوی تکمیل شد .


مسجد مطلب خان خوی

مسجد مطلب‌ خان‌ خوي‌ در مركز شهر خوي‌ واقع‌ شده‌ است‌. اين‌ مسجد در دوره ‌ايلخاني‌ ساخته‌ شده‌ و پس‌ از ويراني‌ در اوايل‌ دوره‌ قاجار تجديد بنا شده‌ است.


مسجد جامع بوکان

معمار این مسجد مرحوم «علی اصفهانی» است و در بخش مرکزی و قدیمی شهرستان بوکان قرار دارد.

مسجد حمامیان

این مسجد در بوکان قرار دارد و معمار آن مرحوم معمار باشی مراغه ای است.

چورس

این مسجد در روستای چورس از توابع چی پاره خوی قرار دارد.

مسجد داش آغلیان

در شهرستان خوی قرار دارد و سقف این مسجد بدون ستون چوب پوش است.

مسجد اعظم اروميه

اين‌ مسجد در خيابان‌ عسگر آبادي‌، جنب‌ بازار و ميدان‌ گندم‌ فروشان‌ واقع‌ شده‌ است‌ نام‌ قبلي‌ اين‌ مسجد، بازار باش‌ بود.

مسجد ملاحسن

در خوی واقع است و توسط حاج آقا حسن فرند ملاحسن در دوره قاجاریه ساخته شده است.

مسجد سيد الشهدا خوي

مسجد سيد الشهدا خوي در ضلع‌ شمالي‌ خيابان‌ انقلاب‌ واقع‌ شده‌ و از آثار دوره‌ قاجار است.

مسجد شیخ

در شهرستان خوی قرار داشته و توسط حسین خان بیات ماکویی و حاج شیخ محمد نمازی خویی ساخته شد.

عمارت کلاه فرنگی

این بنا قسمتی از یک مجموعه بزرگ متعلق به علی قلی خان بیات ماکو می باشد و قدمت آن به اواخر دوره قاجار باز می گردد. این بنا در دو طبقه احداث شده است. پلان آن از داخل به فرم صلیب و از بیرون هشت ضلعی می باشد. دور تا دور بنا به صورت بالکن می باشد. این بالکن که دارای 20 ستون چوبی است، جلوه خاصی به بنا بخشیده. تزئینات بنا شامل ستون ها و نرده های چوبی خراطی شده، بالکن، گچبری ها، آینه کاری ها، نقاشی و ...است.


ساختمان شهربانی

در میدان انقلاب ارومیه به فاصله حدود دو سه سال بعد از احداث ساختمان شهرداری، ساختمان شهربانی (نظمیه سابق) توسط ملا اوستا در ضلع شرقی میدان اجرا شد و به فاصله چند سال بعد ساختمان ستاد لشکر توسط اوستا قلی حنیف زاده در ضلع غربی میدان اجرا شد. مصالح عمده بکار رفته در این دو بنا آجر، چوب و سنگ، و ملات به کار رفته در آن ها شفته آهک و استراکچر سقف آنها چوبی و پوشش بیرونی سقف، شیروانی است.


کاخ باغچه جوق ماکو

این بنا به فاصله حدود 2 کیلومتری سمت غرب جاده ماکو بازرگان در روستای باغچه جوق واقع شده است. این بنا توسط اقبال السلطنه ماکویی از حکام مقتدر اواخر دوره قاجار و یکی از سرداران مظفر الدین شاه قاجار (1324 هـ.ق. 1313) احداث شده است. این مجموعه اعیانی با شکوه با زیر بنای 2500 کیلومتر مربع در داخل باغ مصفایی واقع شده و شامل هشتی ورودی، ساختمان مرکزی و ساختمان سنگی است. تزئینات این بنا که شامل گچبری ها، آینه کاری ها، طاق نما های تزئینی، ارسی ها، کاغذ دیواری ها، نقاشی های رنگ و روغن، مجسمه های گچی، نرده های چوبی و... هستند در نوع خود منحصر به فرد می باشند.


مناره شمس تبریزی

مناره شمس تبریزی یا دنبلی در گوشه شمال غربی شهر واقع شده است. این بنا در زمان شاه اسماعیل صفوی ساخته شده و تزئینات آن که با شاخ بز کوهی انجام گرفته، روز شکار این پادشاه می باشد (قرن دهم هجری). این برج استوانه ای شکل که حدود 12 متر ارتفاع دارد تا ارتفاع 50 سانتی متر با سنگ، و بقیه قسمت ها با آجر ساخته شده است تزئینات بنا محدود به شاخ های بز کوهی نصب شده بر بدنه برج است.


ساختمان شهرداری ارومیه

در میدان انقلاب ارومیه قرار دارد و با طراحی معماری آلمانی در حدود سال 1310 شمسی توسط ملا اوستا ساخته شد.


قلعه تخت سلیمان تکاب

مجموعه تاریخی تخت سلیمان در 45 کیلومتری شمال شرقی شهر تکاب واقع شده است. این مجموعه شامل آثاری از دوره های هخامنشی، ساسانی و ایلخانی است. کسی نمی داند وجه تسمیه تخت سلیمان چیست ولی از آنجا که بناها و آثاری به اسم حضرت سلیمان در بسیاری از نقاط کشور وجود دارند می توان چنین توجیه کرد که هر کجا بنایی عظیم و با شکوه دیده اند آن را به سلیمان نبی منصوب کرده اند. این مجموعه محل آتشکده آذرگشسب بوده که خسرو دوم نیز کاخی در جوار آن بنا نموده بود. معبد و کاخ ساسانی در حمله هراکلیوس امپراتور بیزانس به سال 624 میلادی منهدم شد. گرچه آثار بازسازی و نمونه سفال های اندکی از دوره خلفای عباسی در این مجموعه می بینیم اما دوره رونق و عمران مجدد آن مربوط به زمان حکمرانی دومین ایلخان مغول و برادر زاده هلاکو خان یعنی آباقاخان (680-663 هـ.ق.) است که آن را به عنوان اقامتگاه تابستانی خود مناسب تشخیص داده بود و عمارت خود را روی خرابه های قصر خسرو پرویز و آتشکده آذرگشسب بنا نهاده بود. این مجموعه تاریخی با شکوه و دریاچه زیبای آن اکنون در سکوت و خلوت کوهستان های سرسبز منطقه به حیاط آرام و خسته خود ادامه می دهد.


قلعه بردوک

این مکان در محال صومای برادوست و در مجاورت روستای بردوک واقع شده است. در این روستا قبرستان قدیمی وجود دارد که از یک دوره آبادانی و پیشرفت مربوط به اواخر صفویه حکایت می کند. قلعه مزبور در 6 کیلومتری غرب روستا و روبروی پرتگاه های بخش مرکزی دره سلطانی واقع شده است. اشراف کامل قلعه به معابر ورودی و خروجی دره و دشت های اطراف بیانگر اهمیت و ارزش این منطقه در این دوره بوده است. این قلعه از سه بخش حصار تدافعی، دیوار میانی، و ابنیه مرکزی تشکیل شده است.


قلعه بسطام

دژ بسطام در جوار روستای بسطام واقع شده است و توسط روسای دوم (645-685 پ.م.) ساخته شده و یکی از مهم ترین شهر های اورارتویی زمانه خود بوده است. این قلعه با سلطه قوم ماد بر این منطقه به صورت متروک مانده و فقط در دوران قرون وسطی (همزمان با دوره مغول) توسط گروهی از مسیحیان مورد سکونت قرار گرفته که از آنها نقش صلیب هایی بر روی صخره ها باقی مانده است. آثار دوره اورارتویی شامل: ساختمان شرقی، محله مسکونی، قلعه، آثار پشت دژ و کانال آبرسانی است.


دروازه سنگی

این بنا در منتها الیه جنوبی بازار خوی واقع شده است. قدمت این بنا که باقیمانده حصار تدافعی شهر می باشد، به احتمال زیاد به دوره قاجاریه می رسد. این بنا با دو نوع مصالح مختلف ساخته شده است. ضلع شمالی که در امتداد بازار قرار دارد با آجر ساخته شده ولی قسمت جنوبی از سنگ های تراش خاکستری و سیاه ساخته شده است. تزئینات بنا محدود به نقش دو شیر حجاری شده و همچنین ردیف چینی یک در میان سنگ های خاکستری و سیاه در ضلع جنوبی است.





بازار ارومیه

قدمت مجموعه بازار ارومیه به دوره صفویه باز می گردد. آثار این مجموعه در حال حاظر در مرکز شهر و در بین خیابان های امام، بعثت، اقبال و منتظری واقع شده است. این بازار حدوداً 60هزار متر مربع مساحت داشته و تنها در قسمت بافت قدیمی آن که تحت مراقبت و به سازی است حدود 1000 باب مغازه وجود دارد. این بازار پس از بازار تبریز از جمله بازار های سرپوشیده و وسیع کشور به شمار می رود و هنوز هم به عنوان یک قطب اقتصادی مهم ایفای نقش می کند.


بازار خوی

مجموعه بازار خوی که قدمت آن به دوره صفویه باز می گردد شامل مجموعه آثار مختلفی است از جمله این آثار می توان به سرای میرهاشم، سرای خان، مسجد حاجی بابا، دروازه سنگی و غیره... اشاره نمود. این مجموعه هنوز هم به عنوان یک قطب اقتصادی در شهر ایفای نقش می کند.




امامزاده بركشلو اروميه

اين‌ مقبره‌ در روستاي‌ امامزاده‌ در 12 كيلومتري‌ شهرستان‌ اروميه‌ واقع‌ شده‌ است‌. قدمت‌ تاريخي‌ اين‌ مقبره‌ به‌ دوره‌ زنديه‌ يا اوايل‌ دوره‌ قاجاريه‌ مي‌رسد.

امامزاده سید بهلول

این امامزاده در سه کیلومتری مرکز شهر خوی قرار دارد و مدفن یکی از نوادگان امام علی النقی (ع) است.

امامزاده آقا میر هادی

در شمال (شرق) امامزاده سید بهلول خوی قرار دارد و مدفن آقا میرهادی می باشد.

امامزداده سید یعقوب

در شهرستان خوی واقع است بنای مقبره احتمالاً به دوره صفویه تعلق دارد.

امامزاده تازه شهر

در پنج کیلومتری شهر سلماس واقع است و مدفن چهار تن از فرزندان امام علی نقی (ع) است. این امامزاده از سده های گذشته زیارتگاه مردم شهر بوده است.

بقعه دیزج تکیه

این مقبره مدفن یکی از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است و در 15 کیلومتری جنوب شرقی ارومیه واقع شده است.

كاروانسراهاي خوي

دو كاروانسرا در شهرستان‌ خوي‌ وجود دارد، يكي‌ در 24 كيلومتري‌ غرب‌ خوي‌ با پلان ‌متفرقه‌ و با مصالحي‌ از سنگ‌ ساخته‌ شده‌ از دوره‌ صفوي‌ و ديگری‌ در 41 كيلومتري‌ غرب‌ خوی با پلان‌ متفرقه‌ و با مصالحي ‌از خشت‌ از دوره‌ قاجار به‌ يادگار مانده‌ است.

کاروانسرای ارومیه

این کاروانسرا در داخل شهر ارومیه قرار دارد و به دوره قاجاریه تعلق دارد.

کاروانسرای خان

این بنا در مجموعه بازار قدیمی شهرستان خوی قرار دارد.

کاروانسرای میرزا هاشم

در مجموعه بازار قدیمی خوی قرار دارد و در دوره قاجاریه ساخته شده است.

کاروانسرای چیت سازان

این کاروانسرا که در خوی قرار دارد، در حقیقت یک کارگاه ماهوت بافی در خوی بوده است که عباس میرزا نایب السلطنه آن را ساخته است.

کاروانسرای شاه عباسی

در فاصله 30 کیلومتری شهرستان خوی در ابتدای جاده ورودی روستای قوردیک علیا قرار دارد. این کاروانسرا در یک موقعیت مناسب در جاده ابریشم از کاروانسرا های مهم منطقه به شمار می رفت.

کاروانسرای قطور

این کاروانسرا در 41 کیلومتری شهرستان خوی، در نزدیکی روستای آلمالو در کنار رودخانه قطور چای قرار دارد. این کاروانسرا احتمالاً به دوره صفویه تعلق دارد.

نقش برجسته ساسانی خان تختی

نقش برجسته ساسانی خان تختی در 16 کیلومتری شهر سلماس قرار دارد و متعلق به دوره ساسانی است.

سنگ نبشته بسطام

این سنگ نبشته از بالای دروازه قعله بسطام شهرستان خوی کشف شده است. این کتیبه به خط اورارتوری است.

سنگ نبشته کلاشین

این سنگ نوشته قبلاً بر سر راه رواندوز به اشنویه قرار داشت و اکنون در موزه ارومیه قرار دارد. این کتیبه به فرمان ایشپویینی کنده شده است.

کتبیه موانا

در 35 کیلومتری غرب ارومیه تپه روستای موانا قرار دارد. این کتیبه متعلق به هزاره اول قبل از میلاد است و به خط میخی اورارتوری و آشوری است. این کتیبه نیز در موزه ارومیه نگهداری می شود.

کتیبه عین الروم

این کتیبه در دره قاسملو در جنوب غربی ارومیه قرار دارد. کتیبه متعلق به منوآ 810 تا 780 قبل از میلاد است.

کتبیه محمودآباد

در روستای محمودآباد در حومه ارومیه کشف شد. این کتیبه به دوره اورارتوها تعلق دارد و هم اکنون در موزه ارومیه نگهداری می شود.

سنگ نگاره صخره هنجیران

در 28 کیلومتری جنوب شهر مهاباد، در دره ای به نام هنجیران قرار دارد. حکاکی موجود بر سنگ حکایت از تاریخ هزاره سوم قبل از میلاد دارد.

حمام آخوند

در خیابان امام واقع در بازار مرکزی شهر ارومیه قرار دارد و متعلق به دوره قاجاریه است.

حمام خان بیگ

در حومه شهر قره ضیاءالدین قرار دارد و در دوره قاجار ساخته شده است.

سایر حمام ها

از دیگر حمام های استان آذربایجان غربی می توان به حمام ماکو، حمام میرزا رسول مهاباد، حمام شیخ در سلماس، حمام ایل در خوی، حمام قیان در شاهین دژ، حمام پور نادر پلدشت، حمام تجلی در ارومیه، حمام امامزاده در خوی و حمام قراچه در ارومیه اشاره کرد.

پل خاتون خوی

پل‌ خاتون‌ در دو كيلومتري‌ جنوب‌ شرقي‌ شهرستان‌ خوي‌ بر روي‌ رودخانه‌ پرآبي‌ در 40 كيلومتري‌ سمت‌ چپ‌ جاده‌ آسفالته‌ خوي سلماس‌ در سال ‌هاي‌ 1170-1200 هـ.ق‌ به‌ دستور احمد خان ‌دنبلي‌ ساخته ‌ شده‌ است.

پل قطور خوی

اين‌ پل‌ كه‌ بر روي‌ دره‌اي‌ وسيع‌ و با تكنولوژي‌ جديد جهت‌ عبور راه‌آهن‌ و قطار احداث‌ شده‌است‌، يكي‌ از پل‌هاي‌ مهم‌ و شناخته‌ شده‌ خاورميانه‌ محسوب‌ مي‌شود. طول‌ آن‌ 448 متر، ارتفاع‌ آن‌ 128 متر و قطر دهانه‌ آن‌ 232 متر است‌.

پل باراندوز

این پل نیز بر روی رودخانه باراندوز در حدود 15 کیلومتری جاده اشنویه–ارومیه قرار دارد و در دوره قاجار ساخته شده است.

پل ممیند

بر روی رودخانه گدار در کنار روستای سمینه شهرستان نقده قرار دارد. قدمت این پل به دوره قاجار و صفویان برمی گردد.

پل کیسان

این پل در سه کیلومتری بسطام بر روی رودخانه آق سو در سال 1317 شمسی بنا شده است.

پل پنج چشمه ماكو

اين‌ پل‌ در پنج كيلومتري‌ ماكو بر روي‌ رودخانه‌ پر آب‌ زنگمار ساخته‌ شده‌ است‌. پل‌ پنج‌ چشمه‌ از آثار دوره‌ صفوي‌ است‌ و به‌ منظور ايجاد ارتباط‌ بين‌ تبريز-ماكو و همچنين‌ روستاهاي‌ اطراف‌ ساخته ‌شده‌ است‌.

پل میرزا رسول

بر روی رودخانه سیمینه رود در سه کیلومتری جاده میاندوآب به مهاباد در اوایل دوره قاجار ساخته شده است.

پل قلعه جوق

پل قلعه جوق در جنوب شهرستان ماکو بر روی رودخانه زنگهار در دوره صفوی ساخته شده است.

پل قالاتاسیان

پل قالاتاسیان در مسیر جاده پیرانشهر–سردشت و در مسیر فرعی روستای بی بی آوا به سپیدار قرار دارد. این پل به دوره قبل از اسلام تعلق دارد.

سایر پل ها

از دیگر پل های استان آذربایجان غربی می توان به پل ساروق تکاب و پل لیلان چای در میاندوآب اشاره کرد.

محوطه تاریخی تخت سلیمان

این بنا که ثبت جهانی شده است در 45 کیلومتری شمال شرق تکاب میاندوآب قرار دارد. در این محوطه آتشکده های دوره ساسانی معبد کاخ ساسانی و بنا های ایلخانی وجود داشته است. تخت سليمان بر روي صفه اي طبيعي از رسوبات آب درياچه، كه ٢٠ متر ارتفاع دارد قرار گرفته است.


تپه حاجی فیروز

در بخش شرقی دره سلدوز در دو کیلومتری جنوب شرقی تپه حسنلو قرار دارد. واحد های ساختمانی این تپه به هزاره ششم قبل از میلاد برمی گردد.

تپه هفتوان

این تپه در 15 کیلومتری دریاچه ارومیه در جلگه حاصلخیز سلملس قرار دارد. این تپه به هزاره سوم قبل از میلاد تا دوره ساسانی تعلق دارد.

محوطه برد کنته

این مجموعه مربوط به قبل از دوره هخامنشی و شاید قبل از دوره ماد و زمان حکومت مانا در هزاره قبل از میلاد است و در هفت کیلومتری شهر مهاباد قرار دارد.

تپه باستانی قلایچی

در 12 کیلومتری شمال شرقی شهر بوکان قرار دارد. این مجموعه به دوره حکومتی مانا متعلق است.

تپه حسنلو نقده

اين‌ تپه‌ در 12 كيلومتري‌ شمال‌ شرقي‌ نقده‌ و در مجاورت‌ دهكده‌ حسنلو قرار دارد. اين‌ تپه ‌حدود 20 متر از بستر رودخانه‌ گدار (كه‌ در پاي‌ آن‌ جاري‌ است‌) ارتفاع‌ دارد و قطر آن‌ حدود 250 تا 280 متر است. در نتيجه‌ كاوش‌هاي‌ به‌ عمل‌ آمده‌ مشخص‌ شده‌ است‌ كه‌ در اين‌ تپه‌ 10 دوره‌ متمايز سكونت‌ وجود داشته.

تپه اهرنجان

در دشت سلماس، در شمال غرب دریاچه ارومیه قرار دارد. بر اساس اطلاعات موجود قطعات کشف شده مربوط به دوره نوسنگی است.

محوطه تاریخی کوه زندان سلیمان

این محوطه در پنج کیلومتری تخت سلیمان واقع شده است و در کمر کش آن آثار معماری هزاره اول قبل از میلاد از سنگ و ملات و ساروج وجود دارد.

تپه گوی

در شش کیلومتری جنوب شرقی شهر ارومیه در دره ای به همین نام واقع شده و از آثار هزاره های سوم و دوم و قبل از میلاد در آن وجود دارد.

تپه دالما

ر جنوب غربی دریاچه دالما قرار دارد و مربوط به هزاره های چهارم و پنجم قبل از میلاد است.

معرفی جاذبه های طبیعی :


درياچه اروميه

استان‌ آذربايجان‌ غربي بزرگترين‌ درياچه‌ كشور يعني‌ درياچه‌ اروميه‌ را در كنار خود جاي‌ داده‌ است‌. اين‌ درياچه‌ در ارتفاع‌ 1267 متري‌ از سطح‌ دريا واقع‌ شده‌ است‌. طول‌ آن‌ حدود 130 تا 140 كيلومتر وعرض‌ آن‌ بين‌ 15 تا 50 كيلومتر متغير است‌ و عمق‌ متوسط‌ درياچه‌ را 50 تا‌ 60 متر تخمين‌ زده‌اند. آب‌ درياچه ‌اروميه‌ بي‌ نهايت‌ شور و ميزان‌ نمك‌ محلول‌ آن‌ دو برابر اقيانوس‌ها است‌ و به‌ همين‌ علت‌ نيز آب‌ آن‌ هيچوقت‌ يخ ‌نمي‌زند. از زمان‌هاي‌ قديم‌ آب‌ درياچه‌ اروميه‌ به‌ علت‌ املاحي‌ كه‌ در آن‌ محلول‌ است‌، مورد توجه‌ بيماران ‌امراض‌ جلدي‌ و اطباء محل‌ بوده‌ است. ‌


دریاچه طبیعی مارمیشو

با وسعت پنج هکتار، در 45 کیلومتری غرب شهرستان ارومیه قرار دارد. آب این دریاچه از چشمه های طبیعی و نزولات جوی تأمین می شود و محل زیست انواع آبزیان است.

جزیره‌ كبودان

يكي‌ از بزرگترين‌ جزاير درياچه‌ اروميه‌، جزيره‌ كبودان‌ است‌ كه‌ يك‌ چشمه‌ و يك‌ قنات‌ كوچك‌دارد. قسمت‌ اعظم‌ پوشش‌ گياهي‌ آنرا علف‌هاي‌ كوتاه‌، درختان‌ پسته‌ وحشي‌، سرو كوهي‌، بادام‌ وحشي‌، شيرخشت‌ و گوجه‌ فرنگي‌ تشكيل‌ مي‌دهد. اين‌ جزيره‌ در شرق‌ اروميه‌ با وسعت‌ 3175 هكتار و در ارتفاع 1521 متري‌ قرار دارد. نوع‌ ساحل‌ آن‌ سنگي‌ و ماسه‌اي‌ است‌ و براي‌ شنا و ورزش‌هاي‌ آبي‌ امكانات‌ مناسبي‌ دارد. در جزيره‌ كبودان‌ هزاران‌ حيوان‌ از انواع‌ مختلف‌ زيست‌ مي‌كنند كه‌ عمده‌ترين‌ آنها قوچ‌ و ميش‌ است.

جزيره‌ اشك‌

اين‌ جزيره‌ با 2115 هكتار وسعت‌ در قسمت‌ جنوبي‌ كبودان‌ و در40 كيلومتري‌ بندر گلمانخانه‌ قرار دارد. اين‌ جزيره‌ يك‌ چشمه‌ آب‌ شيرين‌ دارد و يكي‌ از زيستگاههاي‌ پرندگان‌ بومي‌ و مهاجر از جمله‌ فلامينگو و تنجه‌ به‌ حساب‌ مي‌آيد. جزيره‌ اشك‌ از نظر پوشش‌ گياهي‌ شبيه‌ جزيره‌ كبودان‌ است‌ و گوزن‌ زرد ايراني‌ كه‌ يكي‌ از نادرترين‌ گوزن‌هاي‌ جهان‌ است‌ در آن‌ زندگي‌ مي‌كند.

جزاير اسپير

اين‌ جزيره‌ با 1151 هكتار وسعت‌ در غرب‌ كبودان‌ و در 27 كيلومتري‌ بندر گلمخانه‌ واقع‌ شده‌ است‌. اين‌ جزيره‌ همه‌ ساله‌ پذيراي‌ پرندگاني‌ همچون‌ فلامينگو، پليكان‌ها، كاكايي‌ها و غازهاست‌. امكانات‌ و تأسيسات‌ جزيره‌ محدود به‌ يك‌ اسكله‌ مي‌باشد. جزاير كبودان‌، اشك‌، اسپير، آرزو و جزاير نه‌گانه‌ از امكانات‌ مناسب‌ براي‌ شنا و ورزش‌هاي‌ آبي‌ برخوردار است.

آب‌های معدنی

آب‌های معدنی این استان نیز عبارتند از: ایستی سو؛ در نزدیکی گردنه قوشچی، آب گرم محال باراندوز؛ در نزدیکی قریه هفت آباد ارومیه، آب معدنی کوه زنبیل؛ در کنار دریاچه ارومیه، آب معدنی دریک؛ که بسیار گوارا بوده و در روستای چهریق قرار دارد و آب معدنی کانی گراوان که در روستای کانی گوز در نزدیکی شهرک رَبَط واقع شده است.

تالاب‌ها

مساحت‌ تالاب‌هاي‌ استان‌ را نیز بيش‌ از 700 كيلومتر مربع‌ تخمين‌ مي‌زنند كه‌ برخي‌ از آنها داراي‌ آب‌ شيرين‌ و برخي‌ شور است‌. اين‌ تالاب‌ها زيستگاه‌ مناسبي‌ براي‌ انواع‌ پرندگان‌ به‌ حساب‌ مي‌آيد. تالاب‌هاي‌ استان‌ عبارتند از: تالاب‌هاي‌ شيطان‌، يادگارلو ، جهودآباد، نيزار گرده‌ قيا و حسنلو به‌ وسعت‌ 1480 هكتار در اطراف‌ نقده‌. تالاب‌هاي‌ آق‌ گل‌، عشق‌ آباد، قره‌ بلاغ، ياريم‌ قيه‌ و ساري‌ سو، به‌ وسعت‌ 5966 هكتار در اطراف‌ ماكو. تالاب‌هاي ‌قره‌ گل‌ و يسريل‌آباد نیز به‌ وسعت‌ 460 هكتار در اطراف‌ مياندوآب قرار دارد.
غارهای فرهاد، تخت قارا، كهريز،‌ دانيال در اروميه، غارهای زندان و بابا حسن در نقده، غارغيب آباد، كهل و كرفتو در تكاب، غار بورينگ بزرگ و غار بورينگ كوچک در مهاباد، غار چاه زندان در تكاب، غار فقرقا (مهاباد)، غار راکاد، غار میرداوود (صومای ارومیه)، غارهای زیرزمینی کوه قارنی یاروق (بین سلماس و بخش صومای ارومیه) از جمله غارهای با ارزش گردشگری این منطقه به شمار می آیند که همه آن ها در دل کوه های سر به فلک کشیده جای گرفته اند.

غار قلاتاسیان

در فاصله 200 متری شمال غرب روستای قلعه تاسیان از توابع بخش گورک سفلین شهرستان سردشت قرار دارد. آثار موجود در این غار بیانگر حکایت زندگی انسان در این غار در دوره پارت و ساسانی است.

غار علی شیخ

در 48 کیلومتری شهرستان خوی قرار دارد. سفال های این غار عموماً مربوط به اوایل دوران اسلامی است.

غار تمتمه

در 18 کیلومتری جنوب غربی شهر ارومیه قرار دارد و مستندات به دست آمده از آن، سکونت انسان را در دوره پارینه سنگی در این منطقه تأیید می کند.

غار سهولان

در 35 کیلومتری شهر مهاباد قرار دارد و یکی از زیباترین و شگفت انگیز ترین غارهای ایران است.

جنگلها و مراتع

بر اساس ساختار طبيعی استان آذربایجان غربی، اكوسيستم های ويژه ای از تركيب گياهان در سطوح مختلف پوشش گياهی در اشکوب های مختلف توپوگرافيک به وجود آمده كه مهم ترين آن ها به شكل جنگل ها و مراتع خودنمايی می كنند. جنگل های این استان قسمت هايی از پيرانشهر، بانه و مهاباد را پوشانده است، ولی مناطق وسيع جنگلی بيش تر شامل زمین های كوهستانی سردشت است. درختان جنگلی اين منطقه شامل درختان ميوه ای از قبيل: انگور، پسته وحشی، زالزالک، بادام كوهی و گونه های غير ميوه ای مانند: بلوط، افرا، سرخ دليک و سياه دليک است.

جنگلهای استان به دو دسته تقسیم می شود:

جنگل های طبیعی

هر چند که قسمتی از مهاباد و پیرانشهر پوشیده از مناطق جنگلی است، ولی مناطق وسیع جنگلی شامل اراضی وسیع کوهستانی سردشت می باشد که مساحت آن را بین 60000 تا 80000 هکتار تخمین می زنند. البته مساحت اراضی جنگلی در گذشته بیشتر از امروز بوده است. درختان جنگلی این منطقه بر دو نوع تقسیم می شوند: درختان میوه ای و درختان غیر میوه ای. از درختان میوه ای؛ انگور، بنه (پسته وحشی)، زالزالک و بادام کوهی را می توان نام برد.

جنگل های مصنوعی

کل مساحت جنگل های مصنوعی در استان به 320 هکتار در قطعات متفاوت می رسد که در شهرستان های مهاباد، ماکو، خوی، و بقیه شهر ها به صورت قطعه های کوچک و بزرگ به وجود آمده است. در ارومیه از سال 1348 تاکنون 50 هکتار به نام جنگل های بهنق کاشته شده که غالبا درختان سرو و کاج و اقاقیا و نارون می باشند. به طور کلی در سال های اخیر، جنگل کاری در استان در حال افزایش است.

آداب و رسوم :


موسيقي آذربايجان وجه تمايز مهمي با ساير موسيقي‌ها دارد و آن جنبه بديهه‌نوازي و بديهه‌خواني آن است. اين امر به هنرمند اجازه مي‌دهد نيروي خلاقيت و قوه خيال خويش را به كار اندازد و ضمن اجراي آهنگ در چهارچوب اسلوب، مايه موسيقي را تغيير دهد.

عاشيق‌ها

عاشيق‌هاي آذربايجان مالك گنجينه‌ عظيم هنر و ادبيات تاريخي مردمان اين سرزمين هستند و سرودهاي استادانه و داهيانه خود را با ايده‌هاي بشردوستانه و حفظ سنن و هنر عاشيقي در ميان مردم رواج مي‌دهند. در گذشته به اين هنرمندان «اوزان»، «وارساق» و «يانشاق» مي‌گفتند و هنرمندان برجسته اين رشته را «دده» مي‌ناميدند

ترانه ملي و مقامي

در اين موسيقي هنرمند به وصف سرزمين مادري و دلاوران و قهرمانان آن مي‌پردازد.

موسيقي عزا و مذهبي

اين موسيقي در مراسم عزاداري و تدفين متوفي اجرا مي‌شود. اشعاري كه در اين مراسم خوانده مي‌شود «آغي» نام دارد.


موسيقي كار و تلاش روزانه

اين موسيقي بيشتر به هنگام كاشت و برداشت محصول و توسط كشاورزان اجرا مي‌شود.

موسيقي عروسي و پايكوبي

مراسم عروسي همواره با خواندن سرودها و تصنيف‌های مختلف همراه است. اين تصنيف‌هاي زيبا و تغزلي و حتي طنزآلود، در واقع زينت بخش مجالس عروسي هستند و به همراه موسيقي و رقص اجرا مي‌شوند. هر يك از مراحل مراسم عروسي از جمله خواستگاري، نامزدي، حنابندان و ... براي خود سرودها و آوازهاي خاصي دارد.


علاوه بر اين استان آذربايجان‌غربي به دليل تنوع و تركيب قومي خود داراي انواع موسيقي بومي نيز است. كردها و ساير اقوام ساكن در اين منطقه هر يك با توجه به خصوصيات قومي و رفتارهاي فرهنگي خود، داراي موسيقي خاص خود هستند.

کوسا گلین

آذری های استان آذربایجان غربی از آخر فصل زمستان تا شروع عید نوروز مراسمی دارند که به کوسا گلین شهرت دارد و معتقدند که این مراسم از زمان حضرت ابراهیم (ع) برجای مانده است.

جشن انگور

این جشن در اواخر شهریور برگزار می شود و اهالی روستا در این جشن مرغوب ترین انگورها را انتخاب می کنند.

جشن خدیر نبی

زمان برگذاری این جشن بین دو چله زمستان و پیام آن امید به آینده است، کسانی که آرزویی دارند دور یک دیگر جمع می شوند و انواع میوه و خوشکبار می خورند و شادی می کنند.

مراسم باران خواهی

این مراسم که به چمچه گلین معروف است هنگام خوشکسالی اجرا می شود.

آذري‌ها

پوشاك مردان

  • كؤينك: پيراهني نخي، بدون يقه، آستين‌دار‌ و به رنگ سفيد است.
  • جليقا:‌ جليقه‌اي به رنگ تيره كه روي پيراهن مي‌پوشيدند و معمولاً ساعتي بر روي آن مي‌بستند.
  • شلوار: معمولاً از جنس كتان و يا پارچه‌هاي نخي و به رنگ‌هاي تيره دوخته مي‌شد.
  • ايپ جوراب: جورابي از جنس پشم گوسفند و به رنگ‌هاي طبيعي است.
  • چاروق و چارق: كفشي كه از پوست گاو و يا گاو ميش تهيه ‌مي‌شد و كشاورزان بيشتر آن‌را مي‌پوشيدند.
  • بوز ملي درن: كت بلندي شبيه به كت‌هاي دوره قاجار بود و نيم‌تنه بلند آن با چند دكمه بسته مي‌شد، ولي نيم‌تنه پايين آن گشاد و جلوباز بود و در پشت چين داشت.
  • ال جه: دستكشي از جنس پشم گوسفند است و آن را به صورت پنج انگشتي (بش بارماخ) و در مواردي چهار انگشتي (دورت بارماخ) مي‌بافند.
  • بويون‌شاله: شال‌گردني‌ از پشم گوسفند و براي روزهاي سرد زمستان‌ است.
  • بويوك: كلاهي از جنس پشم حلاجي شده و كرك است.
  • دولاخ: پابندي كه ساق‌ها را مي‌پوشاند و از جنس پشم است و براي تزيين از پشم‌هاي رنگي نيز در آن استفاده مي‌شود.

پوشاك زنان

  • چرقد: معمولا از جنس پارچه‌هاي نخي گلدار بود و به صورت چهارگوش دوخته مي‌شد و آن را به صورت سه گوش روي سر انداخته و زير گردن به هم مي‌بستند. بانوان مسن چرقد را به همراه دستمال ديگري استفاده مي‌كردند. آن‌ها چرقد را مي‌بستند و دستمالي را كه به آن «كل اياغي» مي‌گويند را نيز با يك يا دو گره روي پيشاني خود مي‌بستند.
  • كوئينك: پيراهني بلند و گشاد است كه تا پشت پاها را مي‌پوشاند و جنس آن از نخ و يا ژورژت است. اين پيراهن بدون يقه، با سه دكمه و آستين بلند دوخته مي‌شود.
  • عرقچين: كلاهي كاسه‌اي با نقش و نگارهاي سوزن‌دوزي شده است. قسمت جلوي آن را سكه‌دوزي مي‌كردند و در مراسم عروسي به سر مي‌گذاشتند.
  • آرخاليق: تن پوشي شبيه كت‌هاي مردانه امروزي بود. يقه كوتاهي داشت و از جنس پارچه مخمل تهيه مي‌شد.
  • تومان: شلواري از جنس چيت است. معمولاً دمپاي آن را با انداختن كش در ليفة آن به مچ پاها محكم مي‌كردند و دور كمر نيز با كش محكم مي‌شد.
    همچنين به نوعي دامن بلند چين‌دار كه تا روي پا مي‌رسيد، ‌نيز تومان مي‌گفتند.
  • شيليته: دامني كوتاه و پرچين است و روي تومان مي‌پوشيدند.
  • ساپ: يك نوع جوراب كه جنس آن از جوراب مردان آذربايجان لطيف تر است.
  • گالش: پاپوشي از جنس لاستيك سياه و كف داخل آن قرمز رنگ است. اين پاپوش بين زنان و مردان مشترك نيز هست.
از ديگر پوشاكي كه در سطح استان مرسوم است پوشاك كردي است:

كردها

پوشاك مردان

  • كه‌واو پانتول: اين لباس نقش كت و شلوار را دارد، اما دوخت آن بسيار متنوع و متفاوت است.
  • پشتيند: يك نوع شال است و آن را به كمر مي‌بندند.
  • پيچ شالي: نوعي شال است و آن را دور سر مي‌بندند.
  • كه راس: پيراهني بدون يقه است و در منطقه مكري به آن «سوراني» مي‌گويند.
  • كلاو: كلاهي استوانه‌اي شكل است.

پوشاك زنان

  • كه راس: پيراهني بلند و كاملاً گشاد است.
  • ده رپي: شلواري بسيار بلند و گشاد است و در قديم اغلب زنان دو تا ده‌رپي روي هم مي‌پوشيدند.
  • چارشيوشان: پارچه گلداري است كه روي شانه مي‌اندازند و گره مي‌زنند.
  • پشتيند: شال دور كمر است.
  • كلاو: كلاهي زيبا است و آن را با مليله و منجوق تزيين مي‌كنند.
  • كه وا: شبيه به كت مردانه است و به آن « كونيجه» نيز مي‌گويند.

غذاهای محلی استان آذربایجان غربی

انواع آش چون: آش دوغ، آش رشته، آش انار، اباج آش، آش بلغور، آبگوشت های محلی، يوتی آش، سوپ عروس، سوپ سبزی و انواع غذاهای دیگر چون: كوفته تركی، كوفته كارن، انواع دلمه ها، ساج اچی، كباب تركی، املت اسفناج، خورشت مسما با مرغ، خورشت گوجه فرنگی، کنگر خورشه، خورش آق ماشه، گزلمه، خوراک هويج، گايلی، قيمه پلو، حلوای گردو و انواع دسرها، ترشی ها، مرباها، نان ها (اژده،تنور چره، یخا چره، ناوا چره، جزلا چره)، سالادها و... را تشکیل می دهد. در سفره استان آذربایجان غربی غذاهای رنگینی از سلیقه ها و قوم های مختلف آذری، کرد، عشایر، ارمنی و... برای مهمانان تدارک دیده شده است و این قسمت یکی از پرطرفدارترین جاذبه های اجتماعی استان آذربایجان غربی به شمار می آید.

مشاهیر :


از مشاهیر استان آذربایجان غربی می توان حسام الدین چلپی؛ از بزرگان مشایخ، ابوالحسن ارموی؛ عارف صاحب کلام و صوفی بزرگ قرن سوم هـ.ق، آخوند ملا محمد حسین؛ از علما و فقهای بزرگ دوره صفویه، میرزا محمود اصولی؛ از علمای قرن چهاردهم، فضل الله غنی زاده؛ از پیشگامان انقلاب مشروطیت، آیت الله العظمی خویی؛ از علمای بزرگ تقلید در حوزه نجف، صفی الدین ارموی؛ از دانشمندان و هنرمندان بنام در زمینه خوشنویسی و موسیقی وزیر دولت آل بویه، خطیبی ارموی؛ از خطبا و سخنرانان قرن پنجم، لطفعلی بیگ افشار؛ از شعرا دوره صفویه و صاحب رساله مرآت و العاشقین، شهید مهدی امینی، شهید مهدی باکری؛ فرمانده لشکر و از شهدای دفاع مقدس و آیت الله سید علی اکبر قریشی؛ از علمای معاصر، نام برد. احمد ترجاني‌زاده ـشاعر مهابادي‌، حسين حزني مكرياني‌، عبدالرحمن دبيهي نويسنده مهابادي.عبدالرحمن شرفكندي(هه‌ژار) شاعر، مترجم و نويسنده نامي مهابادي. محمد قاضي‌ مترجم نامي. سيد محمد امين شيخ الاسلام مكري(هيمن) از نام آوران نثر كردي.

صنایع دستی :


در اين استان انواع فرش، گليم، صنايع چوبي و پارچه‌هاي دستي توليد مي‌شود و علاوه برآن كارگاه‌هاي صابون‌سازي نيز در سطح استان فعاليت دارند. از اين ميان، بافته‌هاي دستي و صنايع چوبي مانند انواع مجسمه‌‌هاي حيوانات، وسايل شطرنج، جعبه‌ و ميز آرايش بانوان و نقاشي روي چرم داراي شهرت ملي است. صنايع دستي اين استان عبارتند از: بافت انواع قالي، گليم، جاجيم، سجاده، چادرهاي كتاني و شال‌گردن، ريسندگي و بافندگي به شيوه سنتي و توليد جوراب‌هاي پشمي، عرقچين، كلاه و دستكش، حصيربافي، سبدبافي، كوزه‌گري و صنايع چوبي.

قالی بافی

در مورد قالی های استان آذربايجان غربی تاريخ دقيقی در دسترس نيست و نقشه خاصی که مربوط به استان باشد نيز وجود ندارد. ولی هم اکنون تقريباً نقشه ساير مناطق را می بافند. در آذربايجان غربی، به دليل نزديکی و همجواريش با استان آذربايجان شرقی که يکی از مراکز عمده قاليبافی در دنيا است-قاليبافی متداول می باشد. مهمترين مراکز قاليبافی استان شهرهای تکاب و مياندوآب و مناطق روستايی و عشايری آن است.

گليم بافی

در بخشهايی از استان، گليم سوماک نيز بافته می شود.
کليه فرآورده هايی که بوسيله قلم مو، قالب و شابلون رنگ آميزی می شود و پذيرای نقش می شود جزو چاپ های سنتی به حساب می آيند. البته در آذربايجان غربی عمدتاً در زمينه رنگرزی فعاليت می کند.
رودوزی های استان عمدتاً در زمينه «ممقان دوزی» انجام می شود. اين هنر- صنعت که توليدش در انحصار زنان و دختران خانه دار است. مواد اوليه مورد نيازش نخ ابريشم رنگين و پارچه است. بيشتر محصولات اين رشته در تهيه کلاه است. البته در حال حاضر زيرليوانی، کمربند، کفش، جليقه و روميزی نيز تهيه می شود. اين رشته از سوزندوزی از بخش هايی است که طی آن، زمينه اساسی پارچه را از بخيه می پوشانند و زمينه تازه ای از نقش و نگار ايجاد می کنند. طرحهای سوزندوزی عمدتاً ذهنی و ملهم از برداشت های شخصی هنرمند است.

سوغات :


سوغات اين استان عبارتند از: صنايع چوبي، انواع قالي و بافته‌هاي دستي شامل گليم، دستكش، شال گردن، كلاه و ...، عرقيات از جمله عرق بيدمشك، بادرنجبو، عرق نعناع، گلاب، انواع نقل، گردو و بيدمشك، حلواي گردو و حلواي هويج، انواع محصولات باغي و كشاورزي شامل انگور، سيب درختي، عسل، لبنيات، كشمش و ... . انواع صنایع دستی نیز جز سوغات این استان محصوب می شود.

خدمات گردشگری :


هتل ها

پارک ارومیه، خیابان امام، رو به روی بازار 2245928-0441
ساحل ارومیه، خیابان والفجر 5-04413369970
ثمین خوی، بلوار ولیعصر، میدان ولایت فقیه 2254216-0461
طرح پس زمینه
اندازه اسکین
اندازه فونت